رمان روزگار جوانی نسخه کامل رایگان
موضوع رمان : عاشقانه، اجتماعی
تعداد صفحات : ۱۸۶۱
خلاصه رمان : _وایسا وایسا، تا گفتم بریز. پونه: بخدا سه میشه، من گردن نمیگیرم، چوب خطم پره. _زر نزن دیگه، نهایتش فهمیدن میندازی گردن عاطی. عاطفه: من چرا؟ _غیر تو، از این کلاس کی تا حالا دفتر نرفته؟ مثل گربه ی شرک نگاهش کردم تا نه نیاره. _جون رز عاطییی! ببین من حال این رو نگرفتم از هفته ی پیش یبوست گرفتم، نو پی پی جون پوپو. پونه عصبانی نگاهم کرد. اما الان مهم موافقت عاطفه بود، تنها دختر آرام کلاس، خب او همیشه پایه ی دیوانه بازی های ما بود. تا سرش رو تکان داد یک بوس براش فرستادم. _میخووااامممت. پونه: چندش.
قسمتی از داستان رمان روزگار جوانی
تا صبح در خیابان ها گشتیم تا خود صبح چرخ زدیم. نزدیک شش بود من را به خانه رساند. از نبودنم خبر نداشتند یا خبر داشتند و بی اهمیت!
شاید هم در خانه نبودند. اگر من از آن مرتیکه می دانستم پس کامران هم می دانست. اینکه به غیرت نداشته اش برنمی خورد یک احتمال داشت شاید او هم کسی را داشت!
چرا جدا نمی شدند تا این آبروریزی ها تمام شود! هرکاری کردم خوابم نبرد. با بردیا قهوه خورده بودیم و سیگار پشت سیگار.
بلند شدم و بومی که برای کشیدن نقاشی آن چندکارگر شهرداری آماده کرده بودم را دستم گرفتم همان روز تا رسیده بودم اسکیس زده بودم تا فراموش نکنم بعدا که خواستم طراحی اش را کامل کنم.
خودم را هم اضافه کرده بودم در کنارشان. اولین نیمه پرتره میشد از خودم.
تا نزدیک دوازده ظهر کار کردم کم کم احساس خوابی عمیق می کردم در اتاقم ناگهان باز شد.
کامران بود، خانه نبود! _چیه؟ _خونه ای؟ آره! _نمیری پیش عزیز؟
محکم زدم به روی پیشانی ام. دیروز عزیز مراسمی دعوت بود. می دانستم همیشه تلاش میکند چون پنجشنبه ها من می روم خانه ی او جایی نرود و این بار مجبور بود.
_الان حاضر میشم. _چشات چرا قرمزه؟ نوشیدنی، سیگار، بی خوابی. _نخوابیدم. _چرا؟ _نمیبینی؟ جلو آمد و نگاهی به کارم کرد….
